Verslag jongerenreis Roemenië 2018 (onderaan) en wat er nog aankomt in 2023….
In 2010, 2014 en 2018 hebben we met een groep jongeren in de leeftijd van ongeveer 15 tot 20 jaar een zomerreis naar Roemenië gemaakt. De eerste 2 reizen waren we in het dorp van onze zustergemeente Hodgya, maar de derde reis was dit door omstandigheden niet mogelijk. In 2012 en 2016 is een groep jongeren uit Hodgya bij ons te gast geweest en zij hebben geslapen bij de jongelui die ze 2 jaar eerder ontmoet hadden.
Door de totaal andere reis in 2018 hebben we deze uitwisseling in 2020 jammer genoeg niet kunnen uitzetten, maar toen wisten we ook nog niet dat Corona deze reis sowieso onmogelijk zou maken.
Na goed overleg met jongelui in Hodgya hebben we besloten dat zij toch eerst weer naar óns toekomen. Inentingen waren in eerste instantie nog nodig om evenementen te kunnen bezoeken en door de lage vaccinatiegraad van de jongelui uit Hodgya zouden we daardoor onvoorziene problemen kunnen krijgen. Door teveel onzekere factoren hebben we besloten de uitwisseling uit te stellen naar 2023.
Inmiddels kwam vanuit een aantal jonge gezinnen uit Hodgya de vraag of zij óók welkom zijn en of we de uitwisseling met de jongelui misschien daarmee kunnen combineren.
Hier zijn we nu samen over aan het brainstormen.
Lijkt het je wat om contact te hebben met jongelui of een jonge gezin uit Hodgya laat het ons dan weten. We kunnen jullie misschien al met elkaar in contact brengen.
Voor een uitwisseling is sowieso veel geld nodig. Er zullen dus nog heel wat acties volgen om dat bij elkaar te krijgen.
Je/u kunt daarom o.a. een overheerlijk appeltaart bestellen bij Yvonne van Heerde (0614140630 / yvonnevheerde@gmail.com) of Alice Westerveld (0630794263 / gerritenalicewesterveld@gmail.com) voor 9 euro per stuk. De appeltaarten worden door verschillende mensen gebakken en worden thuis bezorgd.
Namens CHOB (Comité Hulp Oosteuropese Broederschap), Hans & Nel Fiks, Gert & Yvonne van Heerde, Daniel Raap, Martin Fiks, Gerrit & Alice Westerveld.
Verslag Jongerenreis Roemenië 2018Annemieke Stam, Daniël van Wijck, Erik ten Hove, Jannita Dorgelo, Jarno Boer, Joard van Bruggen, Jorian Treep, Judith Groen, Jura Rigterink, Laura van Gelder, Lise Schotanus, Louwrens Pasterkamp, Marnick van Bruggen, Melissa de Wilde, Menno ten Hove, Merijn Esselink, Mirthe Kievit, Steven Bruintjes, Vera Post, Wouter van Heerde.
Peter & Trijnie Brijder, Gert & Yvonne van Heerde, Gerrit & Alice Westerveld
21 juli, 03.00 uur
Na een lange reis met veel vertraging zijn we aangekomen op onze eerste bestemming. Na ongeveer 16 uur kwamen we aan bij Camping Dömsod. Een reis met alles erop en eraan: zon, hoosbuien en files, maar natuurlijk ook gezelligheid.
04:50 - we zijn de eerste grens over, welkom in Duitsland! het grootste gedeelte van de reis was hier. Besteed door slapen in de meest gekke houdingen, meezingen met heel veel foute liedjes, spelletjes spelen en in de file staan. Soms even de benen strekken en naar het toilet. Foto's maken van het uitzicht en we gaan weer verder!
15:28 - Na 10 uur en 38 minuten zijn we dan eindelijk de grens van Oostenrijk over en dat merken we ook aan het weer! Nederlandse buien zijn niks vergeleken de Oostenrijkse buien. De ruitenwissers hadden eigenlijk geen nut meer. Gelukkig zaten wij droog in de bus en konden we het onweer goed bekijken. Bij de grens van Hongarije gingen we even schuilen voor de regen.
19:38 - we zijn in Hongarije, het land van de eindbestemming van vandaag! Het begint langzaam donker te worden en dat maakt de bus lekker gezellig. Het is weer tijd voor de foute liedjes, door de geluidsopnames op app krijgen we mee wat er in de andere bussen gebeurd. Om half 10 kunnen we het dan eindelijk zeggen: we zijn er bijna!
22:00 - Daar zijn we dan, Dömsod, snel de tassen uitpakken de de blokhutjes verdelen. Daarna wordt er nog lekker bami voor ons bereid, avondeten om 23:00 kan gewoon :)
Nu gaan we na heel diep slapen vandaag Budapest bezoeken, we hebben er heel veel zin in!
Jura
zondag 22 juli
Dag 2 van ons avontuur zit er alweer op. We begonnen de dag met gezamenlijk ontbijten, hierna zijn we in de busjes gestapt en gingen we op weg naar Boedapest. Alles, in tegenstelling tot gisteren, zat mee, het weer was perfect en geen enkele minuut vertraging ;). Een dagje Boedapest betekent, veel mooie dingen bezichtigen, een boel gezelligheid en heel, heel, heel veel lopen.
Aangekomen in Boedapest zijn we onze weg omhoog gestart, na een aantal kilometers, mooie plaatjes en een paar muzieknummertjes verder, zijn we in de budavari siklo gestapt. Dit is een soort treintje wat ons helemaal naar boven heeft gebracht. Toen we helemaal boven waren, hebben we even goed het mooie uitzicht bekeken en hebben wij de wisseling van de wacht gezien. Hierna zijn we verder gelopen, onderweg zijn we een paar souvenirwinkeltjes tegen gekomen en hebben we daar even rondgekeken. Daarna zijn we verder gelopen naar een prachtig kasteel en hebben we die van de buitenkant bekeken.
De weg terug was pittig, iedereen was het zat.. de hele dag slenteren door de mooie stad viel toen toch zwaar. Nog even een uurtje shoppen en toen gingen we eindelijk terug naar de busjes, om heerlijk te zitten en onze weg naar de camping voort te zetten.
Het eten werd snel voor ons klaar gemaakt en werd al dansend, slaande om ons heen en lopend opgegeten. Er was een gigantische muggen invasie (oké, dit is een heel klein beetje overdreven), die ons helemaal lek prikten!! Het eten was dus snel achter de kiezen!
Na het eten hebben een aantal diehards een duik gewaagd in het water, (eerlijk? Ze waren er sneller uit dan dat ze er in lagen) maar het grootste deel ging zich lekker warm aankleden en waren klaar voor een leuke en gezellige afsluitingsavond van deze leuke, mooie en intensieve dag!
En gaan we straks slapen met het vooruitzicht van morgen: een dagje naar het aqua park!
Jannita
Maandag 23 juli, dag 3
Vanmorgen gingen we na ons ontbijt én de afwas én het maken van een lunchpakket op weg naar het aquapark in Cegléd. Onderweg regende het, maar toen we het park opkwamen werd het opeens prachtig weer. We hebben een lekker plekje gezocht voor onze handdoeken en toen begon de pret. Er was een halfpipe waar je vanaf grote hoogte op een band naar beneden moest en heen en weer gleed tot je uiteindelijk in een klein bad uitkwam. Er was een familieglijbaan, 4 in lengte verschillende glijbanen naast elkaar, een stroomversnelling, kruiden- en bubbelbaden. Werkelijk voor iedereen wat.
Na een goed uur gebeurde er iets heel vervelends. Erik sneed zich aan de rand van een glijbaan en de snee was dusdanig dat het gehecht moest worden. Dat was een grote domper. De rest vermaakte zich nog in de kruiden- en bubbelbaden, maar opeens werd de lucht vreselijk donker en kwam er een gigantische onweersbui over. We hebben ons lekker gedoucht en aangekleed en zijn via het ziekenhuis (om Erik weer op te halen) naar Klarissa en Wim, de zus en zwager van Alice en Gerrit, gereden waar een grote partytent klaarstond met bankjes voor ons avondeten.
Rond 17.30 zaten we aan tafel: heerlijke Pörkölt met aardappels en/of penne. Pörkölt is een echt Hongaars gerecht en is voor ons klaargemaakt door 3 dames van de kerk van Klaris en Wim. Als toetje kregen we abrikozenkwarktaart en chocolademousetaart. Heerlijk dat we zo aan konden schuiven.
Weer in Dömsöd aangekomen ging iedereen zijn of haar tas inpakken zodat die de bus alvast in konden, omdat we de volgende morgen via het ziekenhuis van Cegléd moesten. Erik moest even voor controle langskomen en we moesten nog de bureaucratische papier rompslomp regelen en afrekenen :)
Alice
dinsdag 24 juli, dag 4
Vandaag was een echte reisdag. We reden van Dömsöd eerst naar Cegléd voor de controle van Erik zijn arm. Terwijl Erik bij de dokter was ging de rest aan de overkant inkopen doen bij de Lidl: luxe broodjes, drinken, chips......
Daarna verder naar Roemenië. Wat bijzonder was is dat we op de hele reisdag maar 40 km snelweg hebben gezien. Met drie busjes rijden duurt langer dan verwacht en ook de stops nemen meer tijd met 26 personen. En als je de grens van Hongarije naar Roemenië over bent is het ook meteen een uur later. We kwamen dus iets later dan gepland om 20.15 in Varmezö aan. De dames kregen per drie een riant onderkomen met eigen douche en toilet en de heren slapen de komende 6 nachten met zijn elven bij een vriend van de familie Westerveld en Fiks op zolder. Een gezellige boel.
Tja, uitpakken en installeren kost een boel tijd. Gelukkig had de kookploeg (Yvonne en Trijnie) met een vooruitziende blik in april al een krat eten in Varmezö gebracht, waar we nu profijt van hadden. In no time stond er een heerlijke macaroni Carbonara met ham op tafel in een apart onderkomen bij het 'park' waar we met ons allen kunnen koken en eten. Toch was het alweer 22.30 voor we van tafel opstonden. Er werd heel wat heel en weer gesjouwd tussen de dames en de heren....
woensdag 25 juli, dag 5
Woensdag was een relatief rustige dag. Het ontbijt werd pas rond half 11 geserveerd, zodat we ook een keertje wat langer konden blijven zitten. Na het ontbijt werd de gitaar tevoorschijn gehaald en heeft Daniël ons begeleid bij het zingen van enkele opwekkingsliederen. Ook werd ons een stukje uit Johannes meegegeven om de rest van de dag over na te denken. Tijd genoeg daarvoor, aangezien de dag vervolgens pas echt begon met een rit van drie kwartier naar het plaatsje Paraid, om daar een bezoek te brengen aan de zoutmijn. Deze zoutmijn lag uiteraard ondergronds en was dus alleen te bereiken per pendelbus. Na een klein ritje in deze iets te volle bus kwamen we aan en konden we beginnen aan het bezoek aan de zoutmijn. De binnenkant was erg groot, indrukwekkend en uiteraard zout. Er waren veel dingen te doen en te bekijken, wat we dan ook met hartenlust hebben gedaan. Deze dingen varieerden van een bezoekje aan de kleine kapel achterin de mijn, tot aan een heus klimparcours zoals men deze wel eens tegenkomt in Frankrijk. Hoewel niet iedereen van ons de motivatie of moed kon vinden om zich hieraan te onderwerpen, waren er toch 11 dappere strijders die zich hieraan waagden. Dapper waren ze, want al gauw bleek dat het parcours toch niet zo simpel was als sommigen misschien van tevoren hadden gedacht. Zo moesten we naar beneden ‘ziplinen’ en waren er obstakels zoals hangende boomstammen waar we op, onder en tussendoor moesten zien te klimmen. Het is ons gelukkig allemaal gelukt, mede dankzij de hulp van de ervaren allesweter Erik, die zich helaas moest beperken tot het aansturen vanaf de grond.
Na enig geschreeuw en geklauter konden we allemaal rustig ademhalen en stapten we weer in de pendelbus om boven een soort deegrol met suiker naar binnen te werken.
Terug bij de hutjes hebben we gegeten, wederom wat opwekkingsliederen gezongen en, als creatieve opdracht, een Bijbelverhaal bij elkaar geplakt met stickers. Hierna was het tijd voor een kampvuur waar we gezellig hebben gezeten en gezongen. Dat het gezellig was moge duidelijk zijn, aangezien sommigen nog tot diep in de nacht (lees: half 4) wakker zijn gebleven. Sterkte voor deze mensen, want donderdag staat er alweer een druk programma klaar!
Steven Bruintjes
donderdag 26 juli 2018 dag 6
Aangezien we de vorige avond een gezellig kampvuur hadden gehad, had iedereen nogal wat opstartproblemen (met uitzondering van Gerrit en Yvonne die boodschappen hebben gedaan). Zo had iedereen bij de jongens zijn eigen wekker gezet, gingen ze allemaal af, werden ze allemaal uitgezet, en vervolgens werd er verder geslapen. Met als gevolg, dat ze voor de zoveelste keer te laat bij het ontbijt aanschoven.
Nadat we lekker hadden gegeten en een paar opwekkingen hadden gezongen, gingen we op weg naar ‘Orbán Foundation’. Dit is een stichting voor jongeren met een lichamelijke en/ of geestelijke beperking. We hebben deze jongeren een fantastische ochtend bezorgd, door samen gezellig een ijsje te eten in het park. Hand in hand, glimlach naast glimlach, gingen we op weg. Deze ochtend heeft bij veel mensen indruk gemaakt. Deze personen zaten met z’n allen in één huis, waarbij ’s avonds de matrasjes op de grond worden gelegd, en deze ’s ochtends weer worden opgeruimd. Veel van deze jongeren zouden eigenlijk in een rolstoel moeten zitten. Echter, het huis is alleen te betreden via een trap. Daardoor is er zeker respect gekomen voor de verzorgers en vrijwilligers.
Na deze enerverende ochtend, reden we terug naar onze verblijfplaats en werden we in ouderwetse oorlogsvoertuigen gedumpt (niks aan gelogen ;) ). Vol verwachting gingen we op zoek naar beren in het bos. Het enige wat we kregen, waren bomen… bomen… en nog eens bomen. Na een “lekkere” picknick (eten was prima te doen, drinken daarentegen…) vervolgden we onze berenjacht. Helaas geen beren gespot, maar wel allemaal goed door elkaar geschud.
De avond werd afgesloten met lekkere pannenkoeken, vervolgd door wederom een gezellig kampvuur met muziek.
Mirthe Kievit en Judith Groen
vrijdag 27 juli 2018
Om te beginnen moeten wij even vertellen dat de jongens zichzelf vandaag van hun beste kant hebben laten zien en netjes op tijd aan het ontbijt zaten. Maar dit komt natuurlijk doordat we vandaag mochten uitslapen ;). Vandaag begonnen we de dag met de restanten van gisteren opsmikkelen, heerlijk genieten van pannenkoeken.
Dé dag was aangebroken, we gingen eindelijk naar het zoutmeer. De plek waar je echt moet zijn geweest in je leven. Je kunt zo geweldig drijven in dit meer…. 8 jaar geleden. Vandaag de dag is het wat minder spectaculair. Het water was nat en zout, daar heb je het dan wel mee gezegd. Desalniettemin, hebben we het gezellig gehad en nog even kunnen zonnen.
In de middag vervolgden we onze weg naar Korund, daar hebben we allemaal winkeltjes bekeken en even kunnen shoppen voor het thuisfront. Ook hebben we lekker kunnen genieten van een blikje sör. Voordat we terug konden gaan naar onze verblijfplaats moesten we eerst boodschapjes doen voor de lekkere BBQ van vanavond. Wij liepen met 9 Nederlanders en 4 bomvolle winkelwagentjes de winkel door. Rare blikken kregen we zeker, maar dat mocht de pret niet drukken.
Morgen brengen we een bezoek aan de oude mensen in Hodgya, hiervoor hebben wij een aantal voedselpakketjes in elkaar geflanst. Daarnaast hebben we onze creatieve kant laten zien en hebben we een aantal mokken versierd. Deze hopen we morgen te overhandigen.
En toen brak het belangrijkste moment van de dag aan, de BBQ. Naast vlees uit de plaatselijke supermarkt, was er ook vis uit de nabijgelegen vijver. Niet iedereen kon de vissenkoppen waarderen, maar smaken deden ze zeker. Het zingen vandaag ging uitstekend, zelfs de honden jankten mee.
Om af te sluiten zijn wij allemaal best wel blij dat we hier in Roemenië wat af kunnen koelen en gaan we vanavond de avond weer lekker afsluiten met een heerlijk kampvuurtje.
Genacht
Louwrens Pasterkamp en Judith Groen
Hoi allemaal,
Het is vandaag alweer dag acht van onze jongerenreis. Vandaag zijn we naar Hodgya geweest. We hadden een voetbalwedstrijd met andere jongeren uit de plaatselijke omgeving. Wij hebben natuurlijk.. verloren, maar dat bedierf de pret niet. We hadden twee wedstrijden; jongens tegen de Hodgya-jongens, en de meisjes tegen de Hodgya-meisjes. Het veld was zo nat, dat bijna iedereen onderuit ging, maar het was superleuk om de jongeren/kinderen uit Hodgya en andere dorpen te leren kennen.
Na de voetbalwedstrijden kregen we in de school een lunch van de plaatselijke bevolking. Na de lunch gingen we ons voorbereiden op de kledingbeurs die we georganiseerd hadden voor de plaatselijke bevolking. We moesten alle kleding klaarleggen op de tafels in het ‘Kulturotthon’. Toen gingen de grote deuren open en kon de kledingbeurs beginnen. Er waren zeker wel vijftig mannen, vrouwen en kinderen niet mee gerekend. Meer dan honderd mensen stonden enthousiast te wachten totdat ze naar binnen mochten. Het was leuk, warm, chaotisch, veel verkocht en een leuke opbrengst.
Daarna gingen we met z’n allen Langos eten met kaas. Vervolgens gingen we alweer terug naar onze slaapplek tussen de mooie bergen. Iedereen ging zich lekker opfrissen en we maakten er nog een gezellige avond van!
Groetjes van Lise & Melissa
zondag 29 juli dag 9
Vanmorgen gingen de meeste wekkers om 7.15u/7.30u zodat we om 8uur aan het ontbijt konden. Zoals gewoonlijk was natuurlijk niet iedereen om 8 uur aan het ontbijten maar we konden op tijd vertrekken richting Hodgya. Na 1,5 uur rijden waren we precies op tijd voor de kerkdienst die om 11 uur zou beginnen. Daar bleek dat onze groep uit elkaar getrokken werd, tot grote schrik van een aantal jongeren uit de groep dit was de eerste keer UIT ELKAAR!! De mannen en vrouwen zaten namelijk gescheiden in de kerk, lekker tegen over elkaar dus er kon nog wel gezwaaid worden. Het begrijpen van de dienst was ook een moeilijk verhaal, Hongaarse preken zijn blijkbaar nog saaier dan in het Nederlands… Zelf hebben wij ook een bijdrage geleverd aan de dienst, door het zingen van opwekking 609. Na deze dienst kregen we allemaal een mooie foto van de kerk in Hodgya.
Uit de kerk gingen we gelijk aan de lunch, voor velen een cultuurshock omdat wij dat natuurlijk niet gewend zijn (wij eten nooit lunch op zondag…). Na de lunch gingen we de eigengemaakte voedselpakketten rond brengen bij de arme ouderen van Hodgya. Deze werden met veel dankbaarheid en onverstaanbaar gebrabbel aangenomen. Maar de boodschap kwam over en de dankbaarheid was groot! Sommige mensen leven er echt in bizar slechte omstandigheden, kleine huisjes in slechte staat. In veel gevallen is ook de gezondheid slecht.
Toen wij terugkwamen van de gigantisch lange routes lopen door het dorp met flink wat hoogteverschillen. Kregen we een workshop Pitriet, tot vreugde van velen. Wat houd het in? Luister en huiver, we gingen met een riet engeltjes maken. De vrouw die ons deze workshop gaf maakte van alles en nog wat, mandjes, sterren en ringen. Hier na hebben we afscheid genomen van de mensen in Hodgya en zijn we weer terug naar onze verblijfplaats gegaan.
Eén bus ging boodschappen doen, toen deze terugkwam hebben 3 jongeren even een work-out gedaan! Push-ups, sit-ups en planken kwam voorbij. En zo waren we net op tijd voor het avondeten!
Wat erg toepasselijk was voor de sporters en de fit-boys en -girls onder ons! Spinazie met ei, aardappels en een lekker stuk vlees! Vol met ijzer en eiwitten! Na het eten hebben we een paar mooie opwekkingen gezongen die veel in ons los hebben gemaakt. Zo hebben we gemerkt hoe veilig en hoe fijn het is met deze groep om deze bijzondere reis te maken!
En nu gaan we deze bijzondere dag afsluiten met het laatste kampvuur!
Fijne avond allemaal
Groetjes Erik & Jannita
30 juli. Dagje nummero zoveel van de reis. Inmiddels ben ik de tel al wel kwijt. Vandaag was eigenlijk weer de 1ereisdag van de terugweg naar Kampen.
Vanmorgen vroeg mochten we weer aan het ontbijt. De ochtend verliep echter voor iedereen anders. Terwijl de een zijn tas de avond van tevoren al had ingepakt, was de ander ’s ochtends vroeg nog op zoek naar de laatste spullen die hij toch echt nergens meer kon vinden. Uiteindelijk zijn we toch nog redelijk volgens het tijdsschema vertrokken. We zwaaiden Gabi, de geweldige man bij wie we met 11 heren op zolder mochten slapen, voor een laatste keer uit en ging op weg naar Cluj. Een tocht van zo’n 170 kilometer waar we ongeveer 2 en een half uur over zouden doen.
De reis verliep soepel en we hadden geen oponthoud. Eenmaal aangekomen in Cluj, gingen we naar een groot overdekt winkelcentrum. We zijn naar de foodcourt gegaan, hebben ons zakgeld gekregen, en mochten ons eigen maaltje bij elkaar sprokkelen. Je zou misschien zeggen dat die keuze wat lastig was, omdat er wel minimaal 20 verschillende etenstentjes waren, maar wij zouden geen Nederlanders zijn als we vervolgens niet allemaal bij de Mac of de KFC in de rij stonden.
Na onze eenvoudige doch voedzame maaltijd kregen we nog de gelegenheid om de rest van het winkelcentrum te verkennen. Ieder deed dat ook weer op z’n eigen manier. Sommige dames slenterden de hele middag rond in verschillende kledingwinkels, terwijl andere heren weer binnen 5 minuten al bij de airhockeytafel en massagestoelen stonden. De massagestoelen werden echt onwijs gewaardeerd door een aantal. De eerste indruk was alsof het een martelwerktuig uit de 15e eeuw was. Nadat we er wat langer op zaten werd het gevoel echt steeds beter. Nadat ik 20 minuten (ja ik weet het) in de stoel had gelegen, voelde ik me als herboren.
Rond 3 uur gingen we verder op weg naar camping Eldorado. Een afslag waar we ineens heel hard voor moesten remmen, omdat hij niet zo opviel. We slapen hier in blokhutten en een klein aantal van ons in appartementjes. Nadat we waren aangekomen en de spullen gedumpt hadden, snelden we ons allemaal richting het zwembad om daar te zwemmen en te liggen, totdat we zouden eten.
Zoals tot nu toe bij elke plek is het uitzicht en de omgeving ook hier fantastisch. We zullen het hier dus ook vast wel dat ene dagje kunnen uithouden. Persoonlijk vind ik het wel jammer dat we hier maar een nachtje zullen vertoeven.
Voor nu is de dag voorbij, en wat de avond ons dus gaat brengen weet ik niet, maar ik ga er vanuit dat het hier weer hartstikke gezellig wordt.
Lieve lezers van deze blog. Gaaf dat jullie op de hoogte willen blijven en daarom dit lezen. De allerliefste groetjes van mij!
Jorian
31 juli dag 11
We zijn vandaag weer naar Dömsöd gereden, vroeg het bed uit snel ontbijten en door. We hebben ongeveer 410 km gereden maar we deden er wat langer over dan gepland door de file. De sfeer in de bus was vrolijk maar aan het begin een beetje slaperig… omdat iedereen sliep. Direct toen we bij de huisjes waren gingen we met z’n allen in een grote 20 persoons kano. We zijn een stuk van de kleine Donau afgevaren. Daar zijn we gestopt bij een soort cafeetje aan het water, daar hebben we wat gedronken en weer terug gevaren.
Daarna namen we een duik om af te koelen om direct daarna aan te schuiven voor de heerlijke spaghetti die was klaargemaakt.
Daarna hebben we even lekker gedushed en afgewassen, daarna was het tijd om te relaxen. Lekker bijpraten of contact houden met het thuisfront en daarna pitten.
Verslag van uw reporter ter plaatse,
Daniël van Wijck
Woensdag 1 augustus ’18
Vandaag was een heftige dag. De dag begon met een vrolijk ontbijt en iedereen was helemaal klaar om naar Praag te vertrekken. De dag veranderde alleen al snel van sfeer. Het invoegen op de snelweg ging niet helemaal goed en één van de busjes werd geschramd door een vrachtwagen. Gelukkig waren er geen gewonden en was het voor iedereen alleen erg schrikken.
Na de geweldige Duck tape skills van Gerrit konden we onze reis voortzetten. Het duurde niet lang voordat de reis weer werd onderbroken. Door een idioot op de weg moesten de busjes allemaal een noodstop maken en vloog er een auto op hetzelfde busje dat net weer helemaal was vastgeplakt. Gelukkig leek de klap groter dan die was en is er geen verdere schade aan het busje.
Nu konden we eindelijk onze weg voorspoedig voortzetten, nou ja dat dachten we. Zo’n 1,5 uur verwijderd van Praag kwam er weer slecht nieuws. Het enige busje wat nog heel was, had het nu ook begeven. Hierdoor moest de leiding de moeilijke beslissing maken van 7 jongeren en 2 leiding achterlaten en met 2 busjes de reis eerst voort te zetten.
Aangezien we in Tsjechië zitten, duurde het allemaal behoorlijk lang voordat er actie werd ondernomen. Na 2 uur wachten kwam er eindelijk een sleepwagen om het busje in te laden. Vervolgens duurde het nog weer 2 uur voordat het busje eindelijk vertrok op de sleepwagen. Ondertussen werd er druk gebeld met meerdere taxibedrijven of er een mogelijkheid was om op de camping in Praag te komen bij de rest van de groep. Gelukkig is dat na lang bellen eindelijk gelukt en konden deze 9 mensen om half 1 eindelijk aan hun avondeten beginnen.
Iedereen heeft deze dag anders ervaren, maar we kunnen het er wel over eens zijn dat er Iemand bij ons was vandaag. Deze dag had heel anders af kunnen lopen en wij zijn erg dankbaar dat iedereen heelhuids is aangekomen in Praag. Na deze zware dag was iedereen uitgeput en konden we om 2 uur eindelijk allemaal gaan slapen en uitkijken naar een mooie dag in Praag de volgende dag.
Judith Groen
Donderdag 2 augustus 2018
De ochtend begon lekker rustig. Na de heftige, voorgaande dag was iedereen hier wel aan toe. Nadat we rustig ontbeten hadden, konden we met het openbaar vervoer richting het centrum van Praag. Het openbaar vervoer zou het openbaar vervoer niet zijn, als het niet fout ging. Aangekomen bij de metro was het van belang snel te duwen en proppen en in de metro te stappen. Dat is natuurlijk vragen om problemen. Zo ging het bij ons dus ook fout…
Met de belevenis dat iedereen in de metro stond, gingen de deuren dicht en reden we weg. Maar huh…?! Wie zwaaide daar nou naar ons? Jorian vond het wel leuk om alleen achter te blijven op een wildvreemde plek midden in het drukke metrostation van Praag. Gelukkig gaat de metro hier elke 3 minuten en kon Jorian zich snel weer bij de groep aansluiten.
De rest van de dag ging gelukkig foutloos… We splitsten op in groepjes en mochten zelf weten wat we zouden gaan doen. Zo ging een groepje meiden natuurlijk shoppen, deed de leiding aan “sightseeing” en pakte het laatste groepje een terrasje om vervolgens waterfietsen te huren en vervolgens weer een terrasje te pakken.
Om vijf uur moest iedereen verzamelen bij de pizzeria. Een mooie afsluiting van de reis en een maaltijd waar veel mensen naar uitkeken. Na het eten hadden we de tijd om nog even een paar winkels te bezoeken (waaronder een enorme speelgoedwinkel met draaimolen), en vervolgens weer te verzamelen om ons te begeven aan de terugreis naar de camping.
Tijdens het etentje, werd er besloten dat er morgen weer een groepje van 7 jongeren en Gerrit en Alice in Praag achterblijven. Dit is in verband met het busje, die morgen (als het goed is) gemaakt wordt. Daardoor zullen we morgen niet met z’n allen tegelijk aankomen in Kampen. Een iets minder leuke afsluiting van de reis, maar daar is nu eenmaal niks aan te doen.
We hopen dat iedereen morgen een voorspoedige reis zal hebben en veilig thuis zal aankomen. We hopen dat iedereen heeft genoten en met een lach kan terugkijken op deze bijzondere reis.
Mirthe Kievit
Vrijdag 3 augustus
Vandaag zaten we om 8 uur aan het ontbijt. Het was een beetje vreemd want 17 van de 26 van ons moesten om 9.00 vertrekken op weg naar huis. Jammer dat we niet samen naar huis konden rijden, maar voor degenen die al gingen betekende het dat ze lekker op tijd thuis waren. Rond 21.00 kwamen zij al aan in Kampen. De overgebleven 9 moesten wachten op het verlossende telefoontje van de garage dat de bus gerepareerd was. Ondertussen vermaakten ze zich nog prima in het zwembad van de camping. Uiteindelijk konden ook zij om 17.30 vertrekken. Rond middernacht werd er bij een stopplek nog een klein feestje gevierd ter ere van de verjaardag van Erik en om 4.30 rolden de laatsten eindelijk hun eigen bed in.
Het was onvergetelijk!! Op de nare snee in de arm van Erik na zijn er geen persoonlijke ongelukken gebeurd. Wel wat blikschade en behoorlijke pech met een gehuurde bus, maar we hebben veel zegen ervaren tijdens onze reis. De weersverwachting was slecht, maar wonderlijk genoeg regende het voor het grootste gedeelte alleen als wij onder dak waren. En de perikelen die ons overkwamen zorgden er alleen maar voor dat de groep steeds hechter werd. We hebben alles samen doorstaan. We hebben samen gelachen en samen gehuild. Er was ruimte om jezelf te zijn en veilig genoeg om het te laten zien als je even een dip had. We hebben veel opwekking gezongen samen en iedereen kwam aan bod om zijn of haar eigen favoriete muziek ten gehore te brengen als we onderweg waren. Het was erg gevarieerd haha. Van een groot gedeelte van het geld van het pannenkoekenfeest in mei hebben we aan de oudste mensen van Hodgya in totaal zo'n 35 mooie boodschappenpakketten kunnen brengen. Ook hebben we een boodschappenpakket en kleding achter kunnen laten bij een vrouw die in een hutje langs de kant van de weg woont en bij een oma in een ander dorp konden we naast een boodschappenpakket ook een financiële bijdrage achterlaten, waar ze bijzonder blij mee was. Het is goed om te zien dat de weelde waarin wij leven niet voor iedereen op deze wereld zo vanzelfsprekend is. Wij als leiding hebben enorm genoten van de jongelui en van elkaar. Alle dank aan God voor deze bijzondere reis.
Ook namens Peter & Trijnie, Gert & Yvonne en Gerrit
En dan heb je er ineens 2 weken opzitten. De twee weken zijn voor mij erg snel voorbij gevlogen. Het is gaaf dat je in een relatief korte tijd zoveel kan hebben gezien. Ik voel me eigenlijk wel een beetje zo’n Toerist die op citytrip gaat en binnen no-time de hele wereld heeft afgereisd. Het enige verschil is alleen dat ik dingen heb gezien en gedaan die zij nooit zouden hebben gedaan. We hebben mooie, leuke, grappige en interessante momenten beleefd. Het is een vakantie zoals je hem uit jezelf nooit zou plannen, maar achteraf van geniet. Dat is dan ook hetgeen wat ik nu nog steeds aan het doen ben; nagenieten! Het was fantastisch en ik ben erg dankbaar voor alles en iedereen wat ervoor gezorgd heeft dat dit zo’n onvergetelijke vakantie was.
Jongerenreis 2018... wat was het een ervaring. We hebben veel gezien en gedaan. Zowel leuke als indrukwekkende dingen die ik nooit meer zal vergeten. Er zijn twee weken voorbij gevlogen, waarin iedereen elkaar veel beter heeft leren kennen en er een hechte groep is ontstaan. Ik wil iedereen bedanken die een bijdrage heeft geleverd aan deze bijzondere reis!
Mirthe
Ik vond de reis erg leerzaam, bijzonder, leuk en had het niet willen missen! Ik had me ook geen betere groep kunnen bedenken om deze reis te maken. Tranen gelachen, tranen gehuild, gezongen en meegeblèrd tot onze stembanden het begaven. Kortom zoveel met elkaar meegemaakt in een korte tijd, Leuke dingen en minder Leuke dingen maar we waren er altijd voor elkaar! En wat ga ik ze missen.. Een vakantie om nooit te vergeten en waar we veel over na gaan praten!
En we zijn weer thuis na een lange reis. Het was een reis om nooit te vergeten. We hebben deze 2 weken van alles meegemaakt. Zowel in leuke dingen als in minder leuke dingen
Dit heeft ons als groep dichter bij elkaar gebracht.
Marnick
Het is een erg bijzondere reis geweest. Mooie dingen meegemaakt maar ook minder mooi. Vele avonden zitten lachen en gek doen, en soms een avond dat het wat minder ging. Iedereen was er voor elkaar en iedereen werd geaccepteerd. De leiding heeft het geweldig gedaan en daarvoor petje af. Van sightseeing in Boedapest, naar voedselpakketten brengen in Roemenië, naar waterfietsen in Praag, het kon allemaal. Het was onvergetelijk!
Judith
Ik heb enorm genoten van de jongerenreis naar Roemenië. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt en oude vrienden beter leren kennen. Ook mezelf heb ik door de reis beter leren kennen. Ik vond het mooi en heftig om de andere culturen te ontdekken, want de verschillen met ons rijke westen zijn enorm.
Erik
2 weken zitten er al weer op! De tijd is echt voorbij gevolgen! Het was een hele leuke tijd, dit kwam niet alleen door de activiteiten die we deden maar vooral door de leuke groep die wij hadden! Iedereen bedankt daarvoor! Het waren twee weken om nooit te vergeten!
Annemieke
Ik vond het een leuke, bijzondere, gezellige, gevarieerde vakantie. Ik vond het contact met de mensen in hodgya leuk, ik heb nu een beter beeld van hoe de mensen daar wonen. We hebben elkaar beter leren kennen en een hoop gezellige momenten beleeft. Het was een geslaagde reis!!
Daniël
Ik vond het echt een geweldige reis. Ik heb ontzettend leuke herinneringen gemaakt tijdens de vakantie. Het was onvergetelijk en ik heb hechte vrienden gekregen. Iedereen bedankt!
Laura
Ik vond de reis geweldig. Ik heb heel erg genoten. Het was genieten om met al deze leuke mensen 2 weken op vakantie te gaan en elkaar veel beter te leren kennen.
Lise
Deze reis was een hele bijzondere ervaring. We hebben veel gezien en meegemaakt. We hebben het samen als groep gedaan, en dat was erg mooi om te doen. Ik kijk met een goed gevoel terug op de reis.
Menno
